7. Epiloog – Charlotta’s nalatenschap
Isaac Henry Gallandat had zijn drie zoons overleefd, zodat met zijn overlijden in 1823 de rechte mannelijke lijn van zijn geslacht was uitgestorven 1. Zijn enige dochter Maria Charlotta Louisa trad pas op 54-jarige leeftijd in het huwelijk met Pierre Gedeon Huët, nota bene een zoon van de schrijfster Jacoba Adriana (‘Coosje’) Busken, bij wie haar vader Isaac destijds in Vlissingen zo’n beschamend blauwtje had gelopen2.
Omdat het echtpaar kinderloos bleef, stierf in 1849 met het overlijden van Charlotta Gallandat ook de vrouwelijke lijn uit. Pierre Gedeon vertrok na haar heengaan naar Leiden, waar hij in 1860 invulling gaf aan zijn wens om voor hem en zijn twee zoons uit een eerder huwelijk bij hunnen geslachtnaam dien van Gallandat te mogen voeren. Koning Willem III willigde het verzoek in 1861 in, waardoor Pierre Gedeon en zijn beide nakomelingen de achternaam Gallandat-Huët mochten aannemen 3.
Afbeelding 91 (Nederlandsche Staatscourant, 24-08-1860)
Voor deze wijziging van achternaam zijn een paar samenhangende verklaringen te geven. De families Huët en Gallandat behoorden tot de zogenaamde ‘refugiés’, die destijds in Vlissingen waren neergestreken. De leden van deze vluchtelingengezinnen hadden sterke wederzijdse sociale banden, die vaak bezegeld werden met huwelijken. Pierre Gedeon Huet en Maria Charlotta Gallandat waren achterneef en achternicht van elkaar via hun respectieve grootmoeders, de zussen Esther en Maria Joly. Esther Joly trouwde met Pierre’s vader, dominee Daniel Huet en Maria Joly met Isaacs vader, David Gallandat.
Het ligt voor de hand, dat de in 1796 in Vlissingen geboren Pierre Gedeon Huet de verwantschap tussen de families Huët, Gallandat en Joly goed kende. Hoewel David Henry Gallandat al in 1782 was overleden zal Pierre zeker van diens reputatie hebben vernomen en zijn in 1823 gestorven oom Isaac en nicht Maria Charlotta heeft hij misschien wel eens ontmoet.
Na zijn studie medicijnen kwam Pierre in het Gelderse Gendringen terecht als geneesheer en vroedmeester en trad hij op 20 oktober 1826 in Voorst in het huwelijk met Maria Catharina Veeren. De aanstelling van Pierre tot legerarts bracht het gezin naar Norg in Drenthe, waar Maria Veeren in 1843 op 43-jarige leeftijd stierf, haar man met twee minderjarige zoons van 7 en 8 jaar achterlatend. Geconfronteerd met deze situatie zocht Pierre als weduwnaar met een vaste betrekking de destijds geijkte oplossing. Door middel van een huwelijk kon een weduwnaar voorzien in een goede verzorging van zijn kroost en zichzelf. Hoewel een echtgenote uit zijn directe omgeving uit praktisch oogpunt het meest voor de hand lag, kwam het – mogelijk door de sterke ‘refugiés-band’ – toch tot een echtverbintenis tussen de ver uit elkaar wonende neef en nicht. Pierre Huët zegde zelfs zijn dienstbetrekking als legerarts in Norg op en vestigde zich als geneesheer in Hulst.
Charlotta moet wel een hele lieve en zorgzame echtgenote en stiefmoeder geweest zijn als haar man na een huwelijk van slechts vijfeneenhalf jaar haar en haar geslacht een grote eer bewees met zijn verzoek de achternaam Gallandat vóór zijn eigen achternaam en die van zijn beide zonen te mogen plaatsen.
Op deze manier is de geslachtsnaam Gallandat op enkele locaties in Nederland nog tot diep in de 20e eeuw bewaard gebleven.